Το βράδυ κοντά στο όρος Whitney, 5 πεζοπόροι συναντώνται κάτω από μια καταιγίδα κεραυνών

Ήταν Αύγουστος του 2013 και ανεβαίναμε στο βασιλικό μεγαλείο και μεγαλείο που είναι ο Matthew Whitney, ένα βουνό που προσκαλεί και δεν συγχωρεί λάθη στην άκρη του.

Το κάναμε πρώτοι – ο φίλε μου ο Ιησούς, ο φίλος μου ο Φερνάντο κι εγώ. Είναι παιδικοί μου φίλοι και είμαστε ενθουσιασμένοι που επιχειρούμε το ψηλότερο βουνό στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Ξεκινήσαμε την πεζοπορία στις αρχές των 20 μας. Τα Σαββατοκύριακα δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε, οπότε αρχίσαμε να κάνουμε πεζοπορία μεγαλύτερες και μεγαλύτερες. Τελικά ξεκινήσαμε την πεζοπορία, κάνοντας ταξίδια με σακίδιο μεγάλων αποστάσεων. Κάνουμε πολλά διεθνή ταξίδια όσον αφορά την πεζοπορία.

Πολύ παλαιότερες συνθήκες για πεζοπορίες: Όρος Δεν είναι σχεδόν προπόνηση, αλλά προσπαθήσαμε να προετοιμάσουμε το σώμα μας έτσι ώστε να μπορούν να αντέξουν τη δραματική άνοδο στο υψόμετρο και τις ακραίες θερμοκρασίες.

Ο Ιησούς πήρε ένα από αυτά τα βιβλία του Μάθιου Γουίτνεϊ και διάβασε πολύ καλά για τους κινδύνους της Γουίτνεϊ. Μας υπενθύμισαν να ξεκουραζόμαστε πριν και να μην μείνουμε ξύπνιοι πολύ αργά και επίσης πριν από το φορτίο υδατανθράκων. Ένα μικρό λάθος ή μια προληπτική κακή ετοιμότητα έρχεται με σοβαρές συνέπειες, από την παραμικρή απόρριψη έως την απώλεια δακτύλων από κρυοπαγήματα. Δεν είναι αυτές οι 99 μεταγωγές.

Κατασκηνώσαμε στο Μονοπάτι, το οποίο έχει υψόμετρο περίπου 12.000 πόδια. Δεν το κάναμε αυτό μια μέρα που αρχίζεις να σηκώνεσαι στις 10 το βράδυ για να πας στην κορυφή.

Όταν φτάσετε σε ένα συγκεκριμένο ύψος στο Whitney, τα μικροκλίματα είναι μικρά, επομένως είναι πραγματικά δύσκολο να προβλέψουμε τι πρόκειται να συμβεί. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να είστε ανιχνευτές και να πάρετε τη χειρότερη απόφαση που έχουμε πάρει ποτέ. Όλα ήταν αδιαπέραστα και είχαμε προμήθειες έκτακτης ανάγκης. Είχαμε επίσης ένα σχέδιο αν απογοητευόμασταν εκεί, που ευτυχώς δεν ήμασταν.

Ο καιρός έγινε κακός, έτσι ώστε η πιθανότητα να ξεπλυθεί η σκηνή σας. Πλησιάσαμε δύο πεζοπόρους που ήταν, με τα δόντια τους να χτυπάνε ασταμάτητα και τα ρούχα τους βρεγμένα, να ετοιμάζονται για το βράδυ.

Όταν στήσαμε τη σκηνή μας, έπρεπε να το κάνουμε σε έναν βράχο και σε ένα ψηλό, ψηλό μέρος. Δεν το ήθελαν, και η σκηνή τους πλύθηκε, οπότε η σκηνή μας έπρεπε να μοιραστεί. Ήταν πραγματικά το πιο επικίνδυνο κομμάτι αυτού του ταξιδιού.

Παρουσιάσαμε τη σκηνή σε τρεις άνδρες, αλλά επειδή η σκηνή τους είχε πλυθεί και όλα τα έπιπλα ήταν μουσκεμένα, τους καλέσαμε να σώσουν τη ζωή τους.

Δεν υπάρχει τίποτα στους υπέροχους εξωτερικούς χώρους. Ό,τι είναι δικό μου είναι δικό σου, και έχω μάθει με τα χρόνια ότι είμαι και σε παρέα πεζοπόρου. Προσέχουμε ο ένας τον άλλον – δίνουμε νερό αν κάποιος έχει χαμηλή κατανάλωση νερού, ράβδους granola αν κάποιος είναι χαμηλός. Υπάρχει μεγάλη πληρότητα στο μονοπάτι.

Έτσι, οι πέντε μεγάλοι στη σκηνή έγιναν τρεις άντρες, το γυαλιστερό πολυεστερικό ύφασμα και η κλωστή κρατούσαν το σχήμα. Ήταν σαν μια κατάσταση από το κεφάλι μέχρι τα νύχια, σαν μια κατασκήνωση ύπνου. Ήμασταν σε μια πολύ οικεία κατάσταση.

χαιρέτησε Όχι ένα τεράστιο χαλάζι σε μέγεθος softball, αλλά τρέχεις πολύ καλά για κάλυψη. Μια κρύα θύελλα πνέει συνεχώς, την οποία ενώνει μια καταρρακτώδης πλημμύρα. Αν είχαμε κύμβαλα ανέμου, η Lollapalooza θα ήταν ένας μουσώνας έξυπνων ζέφυρων όλη τη νύχτα.

Είδαμε τόνους κεραυνών. Η Whitney είναι γνωστή ως κεραυνός. Είναι μεγάλο μέρος του γιατί φεύγουν από το βουνό πριν το μεσημέρι. Οι κεραυνοί γίνονται πιο συχνοί. Μπορείτε να δείτε μια αρκετά γρήγορη πτώση της ατμοσφαιρικής πίεσης πριν από το μεσημέρι.

Με το μπράβο της νιότης, φοβάμαι ότι θα γίνω πολύ χαζός. Κοιτάζοντας πίσω τώρα, σαν να έπρεπε.

Ένας από τους νεοφερμένους είχε ένα Garmin και ήταν αρκετά κοντά για να πατήσει το κουμπί SOS μόλις αφήσει τη βάση. Είχαμε ορμητικά νερά και μπορούσαμε να σώσουμε πνεύματα. Θυμάμαι έναν τύπο που δεν ένιωθε υπέροχα. Ήταν αργά και η νέα του γυναίκα επρόκειτο να τον σκοτώσει εξαιτίας της κατάστασης.

Δεν ήταν πολύ άνετα μέσα. Οι φίλοι μου και εγώ είχαμε χοντρές και μονωμένες αλπικές χειμερινές τσάντες. Αλλά τα πράγματα ήταν απλώς βρεγμένα από το να περπατάω και να συσσωρεύεται νερό μέσα στα παπούτσια και μετά να τα βάζω. Είχαμε αδιάβροχα μπουφάν, οπότε ήμασταν καλυμμένοι με νερό.

Οι φίλοι μου έφεραν βιβλία που νομίζαμε ότι μπορούσαμε να διαβάσουμε το βράδυ. Προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε τη διάθεση μας και να διασκεδάσουμε. Ξέραμε ότι ήταν επικίνδυνο, αλλά ξέραμε ότι θα ήταν μια μοναδική εμπειρία.

Το πρωί τα σύννεφα έφυγαν και βρήκαμε το μετεωρολογικό εμπόδιο σχετικά άθικτο. Η μικρή μας κιβωτός θα σταθεί όρθια στην άπλυτη λιμνοθάλασσα της νύχτας, με πολλή συλλογική ανακούφιση.

Είχαμε υποκοιμηθεί, ήμασταν κουρασμένοι και βρεγμένοι. Υποθέτω ότι είμαστε τόσο άτυχοι που η ομάδα μου και οι άλλοι πεζοπόροι δεν προσπαθούν να δώσουν ο ένας στον άλλο στοιχεία επικοινωνίας. Έλεγαν «Θα πεζοπορήσουμε κάτω» και μας ευχήθηκαν καλή τύχη.

Εννοώ όχι από το Λος Άντζελες, αλλά ίσως από την Αριζόνα. Αυτό είναι το πρώτο τους ταξίδι στο βουνό. Πρέπει να έχουν κάποια εμπειρία πεζοπορίας, αλλά μόλις βρέθηκαν στο κεφάλι. Άρμεγε για να δοκιμάσει τη Γουίτνεϊ και να επιστρέψει λόγω του καιρού. Είμαστε μόλις δύο μίλια από την κορυφή.

Θα μπορούσαμε να φτάσουμε στην κορυφή πριν το μεσημέρι. Και όταν είσαι στην κορυφή, είσαι πάνω από τα σύννεφα. Μπορείτε να δείτε το Badwater Basin στην Κοιλάδα του Θανάτου. Προφύλαξη οθόνης των Windows. Φαίνεται Photoshopped, όπως το έκανε η AI. Είναι μια όμορφη εικόνα – πανοραμική, υπέροχη, υπερβατική.

Γι’ αυτό βγαίνουμε εκεί έξω για να μιλήσουμε με τη φύση. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη πνευματικός, αλλά σχετίζεται. Αν μπορεί να υπάρχει θρησκεία έξω, τότε η αρπαγή είναι η κυριακάτικη λειτουργία.

Το Whitney Mountain δεν αστειεύεται και πολλοί άνθρωποι κοιτάζουν κάτω και βρίσκονται σε κίνδυνο. Η συμβουλή μου; Κάντε προσεκτική έρευνα και προσπαθήστε να έχετε απρόοπτα για όλα τα πιθανά σενάρια. Κάντε πρόβλεψη του καιρού, βάλτε όλους τους χάρτες στο Garmin σας, ενημερώστε τους ανθρώπους για τα σχέδιά σας, συγκεντρώστε αρκετό φαγητό και νερό και έχετε έτοιμες προμήθειες έκτακτης ανάγκης.

Υποστηρίξτε την αποκατάσταση της ερημιάς και γίνετε καταλύτης στην πορεία σας προς την υγεία και την ενότητα με τη μεγάλη ύπαιθρο.

Πληρώνεται με το περπάτημα, φίλοι. Αφήστε τον ουρανό να μολύνει το πνεύμα σας με γαλήνη.

Ο Tommy Vinh Bui είναι βιβλιοθηκάριος της κομητείας LA και άπληστος πεζοπόρος και δρομέας. Έχει αγωνιστεί σε μαραθώνιους σε όλο τον κόσμο, με πιο πρόσφατο στην Ανταρκτική. Πρόσφατα έγινε πατέρας διδύμων, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Αυτή η ιστορία έχει επεξεργαστεί και συμπυκνωθεί για έκταση και σαφήνεια.

Έχετε μια ιστορία επιβίωσης στην έρημο της Καλιφόρνια; Μας αρέσει να ακούμε νέα σας. Μοιραστείτε τη στενή σας συνάντηση εδώ”.