Η Κρίση του Κορεατικού Κινηματογράφου και η Τέχνη της Επιβίωσης: Μια Βιομηχανία σε Αναζήτηση Ταυτότητας

Πέρασαν αρκετά χρόνια από το τέλος της πανδημίας, όμως η κινηματογραφική αγορά της Νότιας Κορέας αδυνατεί να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη. Ο ετήσιος αριθμός των θεατών έχει παγιώσει μια στασιμότητα γύρω στα 100 εκατομμύρια, ενώ η εποχή των 200 εκατομμυρίων εισιτηρίων, που κάποτε αποτελούσε τον κανόνα για τον κλάδο, φαντάζει πλέον ως μια μακρινή ανάμνηση. Αναλυτές της αγοράς συγκλίνουν στην άποψη πως δεν πρόκειται για μια προσωρινή ύφεση, αλλά για ένα δομικό σημείο καμπής που απαιτεί ριζική αναθεώρηση του τρόπου λειτουργίας της βιομηχανίας.

Διαγνώσεις για μια Καταρρέουσα Αλυσίδα

Στο 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου της Bucheon, η κρίση αποτέλεσε το κεντρικό θέμα συζήτησης. Σημαντικοί παράγοντες του χώρου, όπως παραγωγοί και σκηνοθέτες, ανέλυσαν τα αίτια της κατάρρευσης του οικοσυστήματος. Η επικρατούσα άποψη είναι πως η μείωση των θεατών μετά την πανδημία οδήγησε σε συρρίκνωση των επενδύσεων, γεγονός που με τη σειρά του πάγωσε τις παραγωγές, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο περαιτέρω πτώσης των εισιτηρίων. Όπως χαρακτηριστικά επισημάνθηκε, η βιομηχανία, παρόλο που θεωρούνταν ισχυρή, αποδείχθηκε απροσδόκητα ευάλωτη, καθώς κατά την περίοδο της ακμής δεν υπήρξε διαφοροποίηση των ειδών, αλλά μια μονομερής εστίαση στο κέρδος που μετέτρεψε τη δημιουργία σε μια μορφή εργολαβίας.

Απογοητευτικά Νούμερα και Συσσωρευμένα Ρίσκα

Η θεωρία περί «συστημικού ρίσκου» επιβεβαιώνεται από τις φετινές επιδόσεις στις αίθουσες. Ακόμα και πολυαναμενόμενες παραγωγές, όπως η νέα ταινία του Παρκ Τσαν-γουκ «I Can’t Help It», μόλις που κατάφεραν να καλύψουν το κόστος παραγωγής τους, ενώ μεγάλες επενδύσεις ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων γουόν, όπως το «Omniscient Reader’s Viewpoint», κατέγραψαν σημαντικές ζημίες, προσελκύοντας ελάχιστους θεατές σε σχέση με τις προσδοκίες. Η αποτυχία δεν εντοπίζεται σε ένα μόνο στάδιο, αλλά αντικατοπτρίζει τη ταυτόχρονη διάσειση των τεσσάρων πυλώνων της βιομηχανίας: παραγωγή, επένδυση, διανομή και προβολή. Τα προβλήματα που υπέβοσκε πριν την πανδημία, αναδείχθηκαν βίαια μέσα από την υγειονομική κρίση, η οποία λειτούργησε ως επιταχυντής των αδυναμιών του συστήματος.

Αλλαγή Κατανάλωσης και η Κυριαρχία των Πλατφορμών

Η μεταστροφή των συνηθειών του κοινού επιτάχυνε τον αρνητικό κύκλο. Η επιτυχία των ιαπωνικών anime, που στηρίζεται στην επαναλαμβανόμενη θέαση και την αγορά αναμνηστικών, δείχνει πως η κατανάλωση βασίζεται πλέον στη δημιουργία πιστών οπαδών, κάτι που ο κορεατικός κινηματογράφος δυσκολεύεται να επιτύχει στις ταινίες μυθοπλασίας. Η κινηματογραφική αίθουσα έχει πάψει να αποτελεί την προεπιλεγμένη επιλογή ψυχαγωγίας· οι θεατές πηγαίνουν σινεμά μόνο αν είναι βέβαιοι για την ποιότητα του θεάματος. Παράλληλα, η άνοδος των υπηρεσιών streaming (OTT) και η αύξηση των επιλογών ελεύθερου χρόνου, όπως το κάμπινγκ και ο αθλητισμός, έχουν ανεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων, καθιστώντας το κοινό πιο επιλεκτικό και αυστηρό.

Το Τέλος των «Πακέτων» και η Επενδυτική Ξηρασία

Ένα ακόμη πλήγμα είναι η κατάρρευση του συστήματος «packaging», όπου ο συνδυασμός διάσημων ηθοποιών και σκηνοθετών αρκούσε για να εξασφαλίσει την επιτυχία. Πλέον, τα ονόματα δεν εγγυώνται ταμεία. Η μείωση των επενδύσεων δημιουργεί ένα τεράστιο κενό στην προσφορά περιεχομένου, καθώς μια ταινία χρειάζεται χρόνια για να ολοκληρωθεί. Το επενδυτικό κενό της πανδημίας μεταφράζεται σήμερα σε έλλειψη νέων ταινιών, επιδεινώνοντας την κρίση. Οι διανομείς επικρίνουν τις αίθουσες για την αύξηση των τιμών των εισιτηρίων χωρίς αντίστοιχη βελτίωση των υπηρεσιών, αν και οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων αντιτείνουν ότι η τιμή δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας απομάκρυνσης του κοινού.

Κινηματογραφική Επιβίωση στη Μεγάλη Οθόνη

Ενώ η βιομηχανία δίνει τη δική της μάχη για να κρατηθεί ζωντανή, οι νέες κυκλοφορίες του μήνα αντικατοπτρίζουν θεματικά αυτή την αγωνία, φέρνοντας στο προσκήνιο δυστοπικές ιστορίες επιβίωσης. Δύο νέες ταινίες, το «Concrete Market» και το «The Running Man», παρότι ανήκουν σε διαφορετικά είδη, εστιάζουν στην προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει σε ένα εχθρικό μέλλον.

Εμπόριο στα Ερείπια του Πολιτισμού

Το κορεατικό θρίλερ «Concrete Market», που κάνει πρεμιέρα στις 3 του μήνα, μεταφέρει τους θεατές σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό μετά από έναν καταστροφικό σεισμό. Σε έναν κόσμο όπου η οικονομία έχει καταρρεύσει και ο πολιτισμός έχει δώσει τη θέση του στη βαρβαρότητα, το μοναδικό συγκρότημα κατοικιών που έμεινε όρθιο μετατρέπεται σε μια ιδιότυπη αγορά ανταλλαγών. Η πλοκή ξετυλίγεται γύρω από τις σχέσεις εξουσίας και τις συναλλαγές μεταξύ των επιζώντων, με τις ισορροπίες να διαταράσσονται όταν εμφανίζεται μια μυστηριώδης κοπέλα. Αν και το σκηνικό θυμίζει έντονα την ταινία «Concrete Utopia», οι δημιουργοί διευκρινίζουν πως πρόκειται για ένα αυτόνομο έργο που εστιάζει στην ψυχολογία της συναλλαγής και της προδοσίας.

Ένα Θανάσιμο Ριάλιτι Σόου

Στον αντίποδα, η ταινία δράσης «The Running Man», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, παρουσιάζει έναν δυστοπικό κόσμο όπου η επιβίωση γίνεται τηλεοπτικό θέαμα. Ένας απελπισμένος πατέρας λαμβάνει μέρος σε ένα θανάσιμο ριάλιτι σόου για να εξασφαλίσει τα φάρμακα της άρρωστης κόρης του. Οι παίκτες καλούνται να επιβιώσουν για 30 ημέρες ενώ καταδιώκονται από επαγγελματίες κυνηγούς, με τους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στο ανθρωποκυνηγητό. Η ταινία λειτουργεί ως σατιρικό σχόλιο για τη σύγχρονη κοινωνία, στηλιτεύοντας τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για την παραπλάνηση του κοινού, θυμίζοντας πως η γραμμή μεταξύ της πραγματικής επιβίωσης και του θεάματος είναι συχνά δυσδιάκριτη.